vrijdag 16 september 2011








DE DAG DAT KOLONEL OLCOTT EXPLODEERDE
en andere cut-ups












DE DAG DAT KOLONEL OLCOTT EXPLODEERDE
gedicht in vyf delen



1. de brief had egypte verlaten
tien dagen voor de dag waarop hy ontvangen werd.
en nu we in de buurt waren gekomen
van de zone der geesten, de onderwereld,

nu vond ik dat ze daar masten hadden moeten zetten,
wat een prachtig effekt zouden die hebben gegeven!
in lettertekens die zouden hebben bestaan
zonder tegenstanders uit de weg te hebben geruimd.

we schakelden over naar een afgelegen deel van het universum,
probeerden rust te vinden in de studie van de grote beer.

de geest kloeg echter bitter en werd volkomen wanhopig.
vanwege die paar criminelen die de verwoesting overleefden,
na het ordenen van hun papieren,
te bloedstollend om hier te beschryven.

wat kolonel olcott betrof,
zouden de gedrukte papieren
naar het verleden reizen,
naar gebieden van voor de ramp die ons volk vernietigde.

die papieren hadden reeds bewezen dat deze heer
officier was in het amerikaanse leger.

2. en gelukkig, ook de vyand maakte fouten!
het beeld van de kolonel die een toespraak voor ze hield
op een podium van ongeverfd hout,
dat verbrandde in de zon -

toen hij terugkeerde,
werd er té langdurig gefluisterd en gedelibereerd; net zolang
totdat de theosofische vereniging zyn beweegredenen onthulde,
daarmee onze gedachten tot een verwoestende energie bundelend.

er werden danslessen gegeven ook voor adepten en mahatma's;
de zaal was zelf, nieuwerwets samengevat, multifunctioneel.

en gelukkig, op de duur kreeg ook hy het erekruis.
niet op de manier die hy in zyn hoofd had,
maar nadat er een stier werd gedood, om het
menselyke denken weer aan het vloeien te brengen.
minder dan twee seconden later
leefde zyn naam reeds als een marteling.
evenals zyn vader iemand van twee werelden.
en zonder geld voor een tydlang.
het was een race die hy niet kon winnen
toen de vryheid hem kwam bezoeken.

3. toen hy deed alsof hy gewond was,
zat olcott stilzwygend in de tuin
en de zon stampte
de hitte naar hem toe.
geen knal, alleen glasgerinkel
van het leger dat zou hebben gediend
om de aarde te beschermen.
hoorde er dan niemand wat er gebeurde?

wat was dat voor een explosie
op het grote terras?
de tirannie schrapte zyn naam uit zyn zwarte wereld –
geen ingeving, geen zorgen…
hy zal opnieuw worden geboren
binnen vyfenveertig jaar.

wat kolonel olcotts precisie betrof,
gedurende zyn amerikaanse reizen
in de takken der meest groene wouden
was hy iemand van bespiegelingen geworden.
zyn “exploder” was weg,
onze superzintuigen registreerden hem niet meer.


4. wat hy wilde en wat hy deed
was niet meer hetzelfde.
met de continenten schuiven
betekent een ramp voor al het leven op aarde.

in regel waren er zo tien of twintig
clubleden aanwezig,
die riepen noch floten, maar in een oogwenk
kwam een andere agent ons assistentie verlenen,

grammaticaal identiek,
logisch volkomen verschillend.
ikzelf kon nu zelfs myn eigen familie niet meer
onder ogen komen;
ik stierf van angst – maar
wilde het niet nog erger maken voor de kolonel!
die soldaten van de dag tevoren
hadden hem al pyn genoeg gedaan -

zyn rieten stoelen kapotgemaakt,
zyn paar tafels als van een schriftgeleerde.
kosmisch gezien is de aarde onbetekenend,
maar niemand mag dat weten.
een deserteur die niet meer by de engelsen wilde dienen,
anarcho-katholiek net als wy,
zou het geheim van de eeuwige jeugd
hebben ontdekt.
hy had zyn nest middenin een doornbos gebouwd 
en vlakby dat nest had hy een provisiekamer.
 de vorige keer toen we daar kwamen
durfde hy zich nauwelyks te vertonen.

ze verdachten hem ervan
een draadloos station by zich te dragen.

5. ze vroegen hem aanvankelijk 
als oligarch
uit te kyken naar nieuw talent.
maar hoe zat dat precies?

na zyn verslag van het laatste avondmaal,
toen hy die lezing gaf,
die avond werd duidelijk
wat de leidinggevende instanties van hem dachten.

waar die freelancers begonnen te pleiten voor het recht
meningen te verkondigen,

zagen alleen de kolonel en
zyn nieuwe vriend dingdong
van die ethische situatie
de verschrikking duidelyk in.

en tezamen met kolonel olcott in zyn auto terugrydend,
pynigde ik myzelf met een aantal vragen -
waren er anderen die meer leden dan ik?
eens volgde ik

het algemene beginsel van de unie; nu pleitten
zelfs zy hier niet langer voor democratie...

6. "pech in de portemonnee,"
sprak de kolonel,
"is het minste
wat een mens kan overkomen."

de klimaatverandering,
de hele productie.
de hele kamerlyst die de directie beu was,
en die zelfs de vakbonden grondig beu was.



DE TERUGKEER VAN KOLONEL OLCOTT

OFTE
DE AVOND DER PLOTSELINGE ONTKERSTENING VAN DE AARDE

voor lommie en buck spender


Beschermd Tegen Het Kwaad

gedurende zyn amerikaanse reizen
die in dit tydperk ongeveer een jaar duurden,
was hy gelukkig genoeg een legaat te ontvangen,
hem toegestuurd
door die yzeren tantes van weleer.

eens kyken of er
nu nog zo’n matige sommen zullen worden uitbetaald!

eens kyken of
die tovery
is opgewassen
tegen een lavavuurtje!

hy zorgde voor lykwagens
in binnen- en buitenland,
en trok door ruwe samenlevingen van allerlei aard
en trof daar tussen groene rotsen
een te vondeling gelegd kind.

soms
moest men nu eenmaal
offers brengen
voor
een hoger doel.

hy scheen te worden beschermd
tegen het kwaad.

hy voerde overal waar hy kwam
veranderingen uit

door de kracht van zyn onbevreesdheid,
zyn trotse minachting.



Pensioenverzekering


wat kon hy nog meer doen voor de anderen?
hy leverde wel honderden rywielen,
luxevuren, buffetstoven.

volgens het verloop van zyn
familieherinneringen
trok hy op bevel van jezus
op de duur naar indië.
hy nam onderweg deel aan een bruiloft,
waar hy (hy waagde de gok)
zyn meubelen, zyn brandkasten
opeens weigerde
te verhuren -

ik moet er absoluut voor zorgen
dat die by my blyven hier.

hypotheken lastte hy af,
net zo opgelucht als woest.

de afgodpriesters doorboorden hem
met een lans,
niet beseffend dat juist daardoor
hun magische muur zoveel zwakker werd.



Olcott Rent Weg


hy rende weg voor thomas van aquino,
die volgens hem niet werd geboren
in een oprecht godsdienstige familie.
wat hem klein en onbeduidend maakte.

zyn geneigdheid om met spottende minachting
neer te zien op al wat onbegrypelyk was, -
als je niet kon lachen in het gezicht van de dood,
wanneer dan wel?

daar stonden ze…!
oog in oog…!

gy komt myn bekwaamheden niet in u opnemen.
dat kan van welopgevoede mensen
nauwelyks worden verwacht.

zo’n voorlopig bericht – zou hy echt
zo’n tegenstander kunnen verslaan?
hy werd schutspatroon van oost-indië,
terwyl olcott zelf
in het burgershuis
met de grote hof bleef;

het
gebruikelyke recept.



Terug In Rusland


hy kocht bloemen van eerste kwaliteit.
de vraag was: wat te doen?
er was weer wat zon,

maar de enige hefboom binnen zyn bereik
was de dienstmaagd van rattenburg,
en die zou hem vreselyk missen.

die zou, kon niet anders, een té harde stryd hebben te voeren
zonder hem.

hy vroeg haar te beginnen werken in egypte,-
grafmonumenten buiten alle concurrentie…

zou hy zelf nog op tyd kunnen zyn?
zo bleek als hy eruitzag, byna grys…

jy bent zo goed,
jy kan erg ver geraken.

ik wil je kussen,
je maakt me gek.

gelukkig:
de schynheilige, onwetende rattenburgers,
ook de beer,
verbleven met tussenkomst iedere donderdag

in hun buitenverblyf, tussen de harde zonnevelden,
voor hun vaste broodwinning.



Voranov


ik ben het,
uw oude oppasser, voranov!
wy keken allen naar boven…

het was
de doornkroon of de etalage.

de spykers of de landbouweigendommen
voorzien van elektriciteit.

een wereld van wonderen,
van groeiende schaduwen -
en hy liet de beer toch sterker worden.

om te sterven in het leger,
heilig verklaard.



Kolonel Olcott Wordt Zichzelf Weer

hy zag zichzelf weer geven en nemen -
zonder zonlicht kon hy niet.
hy landde in de schaduw -
hy bleef in evenwicht.
hy brak –
de centrale verwarming.

de leerjongen studeerde
voor potloodfabrikant.

en de kolonel werd zichzelf weer.
wie zorgde er voor dat monster?
er groeide meer in de bodem
dan grassprietjes en onkruid alleen, -
olcott redux, de lusthof, was de heilige maagd in gevangenschap.



DE DAGERAAD KWAM MET TEGENZIN (LAATSTE OLCOTT-GEDICHT)

1. de kolonel wandelde op en neer op de grintweg,
en zocht haar blik
voor de hyacinten
die hy in de bergen met de voeten trad.
een spookachtig licht bescheen het wolkendek.
"oh nee!" sprak zyn vriend,
die zichzelf als een dode mens
op een bank zag zitten in het grote park.
beiden proefden zy reeds
die bitterheid die komen ging.

wat
als de kolonel niet behouden zou terugkeren?
wat
als alles nu zou gebeuren zoals alleen

het christendom dit wilde?

de kolonel had de tijdsgeest
van de economische opgang
en de liberalisering mee.
en die moordenaars, die zouden nog een tydje blyven liggen.

ik heb bepaalde psychische krachten
die enorm verleidelyk zyn...


2. de beverwykse club reageeerde verdeeld;
naast de oude klassiekers
moesten olcott en zyn leger
toch méér waard zyn?

het was winnen in een zwakke
of verliezen in een sterke party -
met op de achtergrond die droogovens,
die masten met bedrade kammen...
omdat ze hem een keer gepypt hadden
in de duinen by beverwyk aan zee,

had van het personeel van de kolonel
niemand ooit brieven gekregen.
hoe dat voor de kolonel gevoeld moet hebben,
laat zich dus raden.
in ieder geval,
ik wachtte op het bureau.
want
wat moest ik tegen johnny beginnen
in myn eentje?

als we hen niet zelf in deze situatie gebracht hadden,
zou het lang niet zo verschrikkelijk zijn geweest.

3. van wie waren die mannenkleren in de hangkast?
van amerikaanse soldaten?
dat raadsel sloeg ons
met een zeer vlakke hand.

in het midden van een in zichzelf gekeerde regio

wydden zy zich met hart en ziel aan hun vriendschap.
dat was voor hen een levenssatisfactie -
om te kunnen onderhandelen zonder voorkennis.

hoofdzakelyk duitse kostbaarheden brachten zy
weer op hun plek van herkomst,

terwyl de ene zich laafde
aan de ander zyn natuurlyke levenslust -
die van een gelukkige jongen,
van een onbekommerd bestaan.

in daarvan de vernietiging
ging, zeiden ze, het sterven de cholera vooraf
op een brandende ochtend
by de directeur van brussel.
  


NASCHRIFT

by de negenhonderd vitalski-lezers die we dagelyks over de vloer krygen (lach maar over dat aantal -- geef ze maar eens allemaal te eten elke dag!!) zyn de kolonel olcott-cut-ups als een bom ingeslagen. een en zeventig mensen hebben my gevraagd hoe ik precies aan het werk ga om tot zo'n versneden epos te komen, welnu here is the answer: ik ga niet met lym een borstel tekeer. ik zou wel willen maar dat zou te omslachtig zyn, byna onmogelyk eigenlyk. ik heb vier boeken voor my liggen en die liggen geopend op een bepaalde bladzyde; een regel is dat je niet mag beginnen te bladeren, je moét je materiaal hiér vinden. afhankelyk van welke sfeer je zoekt, bepaal je wel zelf wanneer je naar welk boek overspringt. voor de olcott-cyclus gebruik ik steevast de memoires van blavatsky (= de echtgenote van kolonel olcott), die uiteraard garant staat voor het occulte register; het supermanstripje "de dag dat de aarde explodeerde" (uit dit boekje haal ik de grootste kicks, zoals 'onze superzintuigen registreren hem niet meer'); de twee andere boeken variëren, soms madame bovary, in ieder geval liefst iets zeer prozaïsch. (ik weet dat dit een gelul is maar ik ga er dan ook niet vanuit dat er meer dan twee mensen deze uitleg werkelyk tot zich nemen.) ik scan de bladzyde met myn oog tot ik een woord vind dat my aangrypt; dat woord neem ik er dan uit, tezamen met de strikt noodzakelyke context van dat woord; dan spring ik weer over naar een ander boek. ik zuig geen enkel woord uit myn duim, dat vind ik een belangryk axioma, maar wat ik wel doe is werkwoorden verbuigen, byvoorbeeld naar een verleden of naar een andere tyd, of naar meer- of enkelvoud; dit om een zekere leesbare continuïteit te bewerkstelligen. het schryven van de kolonel olcott-cyclus is een van de meest geheimzinnige ervaringen die me ooit te beurt vielen, alsof ikzelf in een soort van archaïsche robot veranderde.
 

de zondag na het voltooien van deze cyclus, rond halfzes smorgens, verscheen de geest van kolonel olcott op het achterbalkon van myn woonst; op zyn aanzoek diende het middengedeelte van de serie te worden verbrand. pas rond pasen 2024, zo maakte die geest my duidelyk, zal ik één enkele, goed geconcentreerde herschryfpoging mogen ondernemen - ben daar wel nu speciaal nieuwe supermanboekjes voor gaan halen...